Model psychoterapeutyczny ISTDP został opracowany w latach 60. przez dr Habiba Davanloo, psychiatrę i psychoanalityka z Montrealu, który był sfrustrowany długością i stosunkowo ograniczoną skutecznością psychoanalizy. Empiryczne odkrycia dr Davanloo opierały się na obszernych nagraniach wideo sesji psychoterapeutycznych. Obecna praktyka ISTDP wykorzystuje jego wiedzę kliniczną i techniki, a także uwzględnia spostrzeżenia z neurobiologii interpersonalnej i neuronauk afektywnych.
Podejście ISTDP jest:
- sprawdzone naukowo (wyniki badań nad efektywnością ISTDP: link),
- precyzyjne,
- efektywne,
- uważne,
- bezpieczne,
- wspierające i mobilizujące pacjenta do zmiany,
- syntezą modeli opartych na pracy intelektualnej, poznawczej (terapie analityczne, behawioralno-poznawcze) z modelami charakterystycznymi dla pracy doświadczeniowej (terapia Gestalt, praca z ciałem),
- metodą szybkiego uzyskania swobodnego kontaktu ze sobą, swoimi potrzebami, uczuciami, co powoduje obniżenie stresu (napięcia i lęku) doświadczanego na co dzień.
Na co zwracamy szczególną uwagę w ISTDP?
Podejście ISTDP zwraca uwagę nie tylko na słowa wypowiadane przez pacjenta, ale również na reakcje płynące z ciała. Jest skupione na efektywnej pomocy w możliwie najkrótszym czasie. Powstało w wyniku oglądania setek sesji wideo i wynajdywaniu skutecznych momentów sesji. Stąd interwencje terapeuty są nastawione na kierowanie procesem terapeutycznym tak, żeby sesja była jak najbardziej owocna. Aby ten proces był intensywny, prosimy pacjentów by na każdej sesji próbowali określić w czym aktualnie potrzebują pomocy. Wiemy, że jest to wyzwanie, ale jednocześnie umożliwia złapanie fokusu w leczeniu psychoterapeutycznym i monitorowanie efektów pracy. Dzięki temu zarówno psychoterapeuta, jak i pacjent mają świadomość, w którym punkcie leczenia się znajdują i nie zajmują się zdezaktualizowanymi lub rozwiązanymi już w terapii kwestiami. Życie pacjenta dzieje się pomiędzy sesjami i to co było kłopotem np. 4 sesje temu, aktualnie może mieć mniejsze znaczenie. Dlatego tak ważne jest, by swój aktualny problem, to w czym pacjent potrzebuje pomocy określał na nowo na początku każdego spotkania.
ISTDP szczególną uwagę poświęciło zależności pomiędzy kontaktem ze swoimi uczuciami i potrzebami a objawami somatycznymi i psychicznymi takimi jak depresja, pasywność, bezradność, niskie poczucie wartości. Pacjent z pomocą psychoterapeuty ISTDP rozpoznaje swoje charakterystyczne mechanizmy obronne stojące na przeszkodzie w doświadczeniu swoich uczuć i potrzeb. To pomaga regulować poziom lęku. Następuje znacząca poprawa: napięcie na stałe wyraźnie spada, a działanie mechanizmów obronnych przestaje być obciążające.
W czym ISTDP pomaga bardzo skutecznie?
ISTDP wykazuje się szczególnie wysoką skutecznością w porównaniu do innych technik terapeutycznych w leczeniu:
- niskiego poczucia wartości,
- obniżonego nastroju,
- napięć, objawów lęku,
- stresu,
- depresyjności, trudności w funkcjonowaniu w związkach, z przyjaciółmi, w relacjach w pracy (często w poczuciu bezradności, braku sprawczości, życiowej pasywności),
- radzenia sobie z impulsywnością,
- braku kontaktu z uczuciami na przykład: ze złością, miłością, smutkiem,
- trudności w przeżywaniu mieszanych uczuć do najbliższych osób, na przykład złości do osób, które się lubi czy kocha,
- nieadekwatnego, destrukcyjnego obwiniania się,
- problemów psychosomatycznych, na które medycyna nie może znaleźć odpowiedzi,
- lęków napadowych,
- pacjentów po wieloletnich terapiach albo różnych terapiach, które nie przynosiły efektu albo nie pozwoliły osiągnąć zamierzonego efektu.
Kiedy lepiej sięgnąć po inne formy pracy?
W czym ISTDP może nie być pomocna (sesja próbna pozwoli na to odpowiedzieć):
- w niektórych zgłoszeniach dotyczących kryzysów w związku (może się okazać, że bardziej wskazana jest terapia par),
- w rozwiązywaniu problemów, których pacjent nie definiuje jako problem psychologiczny (pomagamy określić to w trakcie pierwszych spotkań).
W czym ISTDP wykazuje się słabszą skutecznością w porównaniu z innymi technikami psychoterapii:
- w silnych kryzysach (żałobie, utracie pracy); tu wskazana jest cotygodniowa psychoterapia psychodynamiczna z elementami ISTDP,
- w leczeniu uzależnień; tu wskazane podjęcie terapii uzależnień,
- kiedy pacjent nie jest w stanie sam określić obszaru, w którym potrzebuje pomocy a celem dla niego jest ogólne omówienie jego dzieciństwa; tu wskazana psychoterapia długoterminowa,
- u pacjentów psychotycznych, z epizodami psychotycznymi; tu wskazana jest psychoterapia psychodynamiczna długoterminowa,
- u pacjentów, którzy nie są zainteresowani definiowaniem swoich problemów, a potrzebują swobodnie poprzyglądać się sobie.